Terminal (Dening : Ismayawati)

Kebak ing kana gegambaraning urip, Tumplek blek dadi siji Semrawut, campur bawur Tan ana kendhate Ing kana Ana bocah-bocah cilik kang kebak panandhang Nanging isih bisa gumuyu Ah, rasane ngreridhu ati, Tas kothak kang nggayut ing pundhak Kebak pangarep-arep Minangka pratandha tansah saguh ngayahi Sesangganing ngaurip Ah, saya gawe anglesing ati Ing kana Ana tembang-tembang kekidungan Kang ambabarake jarwaning urip Ing saselaning swara gumrenggeng Bis-bis kang padha nggereng Lan pambengoke calo-calo kanthi adreng Snadyan panumpange tansah njinggleng Terminal, kebak gegambaring urip Tumplek blek dadi siji Yen wengine wis titis Kabeh dadi atis Kekidungan sirna tanpa tilas Kasaput angin kang tanpa welas Gegambaraning urip Semrawut tanpa kendhat Sepi tintrim tanpa kendhat Tumplek blek dadi siji